Printo H2 na GitHub

Wiele osób prosiło nas często o elementy STL drukarki Printo H2 do modyfikacji lub ponownego wydrukowania. Postanowiliśmy zatem udostępnić cały projekt aby użytkownikom dużo łatwiej było wprowadzać własne modyfikacje lub poprawki tych elementów, które – zdajemy sobie z tego sprawę – nie były idealne 😉

Na chwilę obecną na GitHubie znajdują się głównie pliki STL, DXF do wycięcia ramy urządzenia oraz manual (w wersji polskjęzycznej). Dodatkowe informacje tj. lista pozostałych elementów będą sukcesywnie dodawane w chwili wolnej od naszych pozostałych zajęć 😉 Jednak większość tych informacji można znaleźć po prostu w instrukcji montażu.

Mamy nadzieję, że się przyda wszystkim którzy już posiadają tę drukarkę i/lub osobom potencjalnie zainteresowanym stworzeniem repliki H2 we własnym zakresie.

Link do materiałów: Printo H2 – GitHub

3DBenchy na Printo H3

3DBenchy to popularny model który całkiem dobrze sprawdza się jako obiekt testowy dla drukarek 3D. Posiadając wiele mniej lub bardziej skomplikowanych elementów potrafi odrobinę zmęczyć drukarkę 3D i jej operatora. Miejsca takie jak komin, drukowane bez wsporników mosty kokpitu, czy nawisy na kadłubie mogą być nieco wymagające.

Często zwykłe zdjęcie nie oddaje zbyt dobrze wyglądu wydruku 3D, podobnie jak miewa tendencję do maskowania pewnych niedoskonałości. Wpadliśmy zatem na pomysł aby zrobić 3DBenchy zdjęcia 360 stopni. Efekt widoczny poniżej 🙂

Printo H3 test z Zombie Hunter

Wykonaliśmy na Printo H3 test druku wykorzystując model 3D „Zombie Hunter”. Jest duże prawdopodobieństwo, że osoby związane z drukiem 3D lub posiadające własne drukarki 3D widziały już ten model, w każdym razie efekt jaki udało nam się uzyskać na drukarkach Printo H3 wart jest zaprezentowania.

Wykonaliśmy w sumie 2 wydruki tego modelu, jeden nieco mniejszy drugi większy. Parametry jakie zostały użyte to domyślne ustawienia drukarki dla Simplify3D, warstwa 0.12 mm. Wydruk wykonany jest z PLA. Temperatury około 225 stopni Celsjusza. Co prawda nie jest to model bardzo wymagający, można by rzec, że prosty w druku. Nie wymaga wsporników ani skomplikowanych ustawień, nawet cygaro wiszące niemal w poziomie drukuje się wyśmienicie.

Podjęliśmy decyzję, że podobnie jak wydrukowi 3DBenchy tak i temu zrobimy kilka zdjęć 360 stopni na stole obrotowym. Często zwykłe zdjęcie nie oddaje zbyt dobrze wyglądu wydruku 3D, podobnie jak miewa tendencję do maskowania pewnych niedoskonałości. Zatem takie obrotowe zdjęcia świetnie nadadzą się do obejrzenia jakości druku, wrażenia prawie tak same jak przy wzięciu modelu w dłoń.

Nowy zalecany firmware (Marlin RC6) dla drukarek PrintO H2 oraz PrintO H2+.

W dziale download pojawił się najnowszy firmware dla drukarek 3D PrintO H2 oraz PrintO H2+. Zalecamy jego zainstalowanie bowiem poprzednie oprogramowanie (Marlin RC4) posiadało błąd który utrudniał korzystanie z urządzeń.

Nowy firmware powinien być pozbawiony bugów, jeśli jednak w trakcie korzystania z drukarek 3d pojawiają się jakiekolwiek problemy dotyczące nowego oprogramowania bardzo prosimy o kontakt. Ułatwi nam to lokalizację i poprawę ew. błędów.

Link do działu download gdzie znajduje się nowe oprogramowanie:

Firmware – Download

PrintO H2 Drukarka CoreXY dostępna w sprzedaży.

Zgodnie z przewidywaniami drukarka 3D PrintO H2 jest już dostępna w naszym sklepie internetowym.

Zapraszamy do przeglądnięcia oferty:

PrintO H2 – Sklep internetowy

Poniżej informacje techniczne na temat drukarki:

Nowa drukarka 3D PrintO H2 niedługo w sprzedaży.

Drukarka 3D już pracuje i przechodzi pierwsze testy. Mechanika CoreXY niespodziewanie sprawuje się znakomicie. Można by rzec, że potencjalnie lepiej niż klasyczny układ kartezjański stosowany w większości drukarek 3D.

Drukarka 3D PrintO H2 to zupełnie nowy projekt. Zbudowany od podstaw w naszej firmie. Głównym założeniem było pozbycie się nadmiernego ciężaru z karetki osi X, który powodował powstawanie drgań przy wysokich przyspieszeniach. Ponad to, większa masa wymaga użycia mocniejszych silników. Układ CoreXY pozwala na użycie motorów z o połowę mniejszym momentem a przy tym zwiększenie akceleracji ponad dwukrotnie. To główna zaleta, tych jest jednak więcej.

Wstępnie nowa drukarka 3D PrintO miała pracować w układzie HBot ten jednak nie zdał egzaminu. Wymusiło to na nas przeprojektowanie urządzenia na CoreXY aby jakość wydruków 3D była odpowiednio wysoka.

Pozostało jeszcze dopracowanie konfiguracji, firmware, oraz instrukcji montażu. Jest duża szansa na to, że drukarka pojawi się w sprzedaży jeszcze przed końcem tego roku 😉

Printo3D.pl – Wydruki 3D online.

Zapraszamy na naszą nowo powstałą stronę na której można zlecić wydruki 3D. Jedyne co należy zrobić to wypełnić formularz kontaktowy, określić w przybliżeniu parametry wydruku i przesłać plik projektu. Wycenę zlecenia przesyłamy indywidualnie na adres mailowy w krótkim czasie.

Wydruki 3D Online

Prusa i2 vs i3 – krótkie porównanie

Bez wątpienia drukarki 3D takie jak Prusa i2 oraz Prusa i3 są jednymi z bardziej popularnych urządzeń do druku 3D jakie można spotkać przeglądając oferty sklepów internetowych lub portali aukcyjnych. Nie bez przyczyny, drukarki te są przede wszystkim tanie oraz należą do grupy urządzeń tzw. Open Hardware czyli otwartych projektów których plany są udostępnione w sieci. Każdy kto ma chęć i chwilę wolnego czasu może skompletować części na własną rękę i zbudować drukarkę 3D w oparciu o masę instrukcji i tutoriali dostępnych w internecie.

Sporo osób jednak decyduje się na zakup tzw. kitów DIY czyli zestawów do samodzielnego montażu. Oszczędza się tym samym dużo czasu potrzebnego na przygotowanie listy części i znalezienie podmiotów oferujących ich sprzedaż. Sam kompletując swoją pierwszą drukarkę 3D miałem największy kłopot z częściami drukowanymi bowiem nie były to elementy dostępne w sieci a zaprojektowane osobiście. Tu na szczęście przyszła z pomocą niezastąpiona i jedyna w swoim rodzaju Drukarka Teresa. Jednak dla kogoś kto nie miałby dostępu do drukarki 3D koszt takich części pod zamówienie mocno wzrasta.

Wiele osób pyta mnie o to jaka różnica jest pomiędzy tymi drukarkami. Różnica w cenie do niedawna wynosiła blisko 600 zł, ostatnio się zmniejsza a to za sprawą zalewu polskiego rynku importowanymi z chin Prusami i3 wątpliwej jakości (wykonane głównie z akrylu czyli plexi). Co prawda wyglądają one przyjemniej, ale chyba nie o wygląd tutaj chodzi 😉

Prusa i2 vs i3

Postaram się w kilku punktach opisać różnicę pomiędzy Prusą i2 oraz i3, dodając od siebie komentarz do tych rozważań. Zacznę wpierw od konstrukcji.

Konstrukcja – Prusa i2 vs i3

• Prusa i2

Konstrukcja tej drukarki na pierwszy rzut oka wydaje się być bardzo licha, pręty M8 nie należą do najsztywniejszych a całokształt nie wyróżnia się praktycznie niczym od klasycznego Reprap’a. To jest reprap. O dziwo jednak po złożeniu takiej drukarki do testów u siebie okazało się, że jej sztywność mimo, że nie ogromna, jest całkiem wystarczająca do dobrych jakościowo wydruków przy niższych akceleracjach i prędkościach rzędu 30-40 mm/s. Drukarka 3D porusza się praktycznie bez oporów w odróżnieniu od ciężkiego sprzętu CNC do obróbki metali gdzie siły boczne skrawania są bardzo duże dlatego konstrukcja nie musi być pancerna. Mniej sztywne konstrukcje po prostu pracują głównie z niższymi przyspieszeniami i prędkościami. Ważne że pracują, a przy umiejętnościach drukarza będą to robić całkiem nieźle. Warto w tym miejscu wspomnieć o tym że ogólny koncept drukarki Prusa i2 jest dobry. Istotą jest rodzaj zastosowanych do budowy elementów. Wystarczy spojrzeć na drukarkę BiBOne tutaj która jest niejako kopią i2 tyle, że wykonaną dużo lepiej od oryginału, z większej średnicy prętami gwintowanymi, prowadnicami i łożyskami. Na video BiBone drukuje z prędkością 140mm/s a to już robi wrażenie jak na w teorii „licho wyglądającą” drukarkę. 😉

• Prusa i3

Jest kilka wariantów budowy tej drukarki 3D: plexi, aluminium, mdf i rzadziej stal. Bez wątpienia ostatnio największą popularnością cieszą się konstrukcje z PMMA czyli plexi. Przyznam, że nieco mnie to dziwi, ale osobiście miałem przez dłuższy okres czasu styczność z tym materiałem i znam jego wady oraz zalety, natomiast nie oczekuje tego od klientów chcących po prostu kupić drukarkę 3D. Opiszę zatem dlaczego nie jest to najlepszy pomysł. Ogólnie budowa Prusy i3 jest stosunkowo udana a przede wszystkim dość wygodna w montażu. Na uwagę zasługują głównie modele ze stalową lub aluminiową ramą (do niedawna rzeszowska firma Jelwek chyba jako jedyna sprzedawała Prusy i3 wykonane z aluminium). Te są sztywne i stabilne jak na tego rodzaju projekt. Natomiast jeżeli skupić się na wersjach z plexi, mdf/sklejki, tu sprawa ma się gorzej. Co prawda rama pozwala utrzymać całkiem dobrą stabilność pojedynczych osi, natomiast ogółem wciąż jest gibka i wrażliwa na wibracje, wystarczy lekko stuknąć w stół a na wydruku pojawią się artefakty. Nie jest ona też sztywna jako całość. Samo podniesienie drukarki za główną ramę i przestawienie jej może spowodować rozregulowanie się osi względem siebie i konieczność ponownej kalibracji np. stołu. Tu dla porównania dam przykład drukarki PrintO W100 która nawet chwycona za ramę i trzymana w powietrzu podczas pracy (blisko 15 kg) nie rozreguluje się ani nie pozostawia śladów na wydruku które świadczyły by o tym.

Jednak największym rozczarowaniem w konstrukcji i3 z plexi jest stolik grzejny. Stolik wykonany z materiału termoplastycznego tj. akryl potrafi wyginać się pod wpływem temperatury. Drukowanie 3D z ABS przy temp. stołu 90-110 ºC może powodować wyginanie się stolika powodując przy tym spore nierówności.

Zatem konstrukcja Prusy i3 wykonana z aluminium/stali wg. mojej opinii jest rzeczywiście lepsza od i2. Natomiast modele z mdf oraz plexi nie różnią się zbytnio ogólną sztywnością od i2, być może uda się na nich uzyskać prędkości o 10mm/s wyższe jednak to też w dużej mierze zależy od umiejętności samego drukarza.

Elektronika – Prusa i2 vs i3

Tu właściwie nie ma większej różnicy między tymi drukarkami. Właściwie większość jest oparta o układ ATMega2560 i pochodne, oferują identyczny zakres funkcji niezbędnych do uruchomienia i pracy drukarki. Nie są to rozwiązania profesjonalne ani naszpikowane funkcjami które powodują opad szczęki. Ot zwykły sterownik pozwalający na podpięcie do 5 silników krokowych, wyjścia prądowe na hotend i heatbed, kilka wejść na krańcówki, czytniki kart SD oraz wyświetlacz LCD. Dopóki elektronika z wyższej półki na 32 bitowych procesorach tj. np. polski SunBeam 2.0 nie potanieje, a oprogramowanie sterujące (firmware) nie wejdzie na wyższy poziom, nie będzie tutaj raczej większych zmian.

Wygoda obsługi – Prusa i2 vs i3

Bez wątpienia obie drukarki 3d nie są urządzeniami typu Plug & Play. Są to urządzenia budżetowe którym daleko do profesjonalnych drukarek z wyższej półki cenowej. Nie ma tutaj co czarować, żadna z drukarek 3d do samodzielnego montażu, nie jest urządzeniem które zaraz po złożeniu wykona pierwszy wydruk za jednym kliknięciem przycisku „Print”. Taka jest specyfika tej technologii i jej obecnego stadium rozwoju. Drukarki 3D a szczególnie te w wersjach DIY wciąż nie są „idiotoodporne”, ilość wiedzy jaką trzeba pochłonąć aby zostać „wykwalifikowanym drukarzem 3D” jest na prawdę spora. Sądzę nawet, że jeżeli producenci drukarek 3D nie zmierzą się prędko z wyzwaniem stworzenia urządzenia typu plug&play na wzór zwykłej drukarki atramentowej, już niedługo w ofertach pracy pojawi się taki zawód jak „Drukarz 3D” cz inny 3D Maker.

Tutaj w starciu Prusa i2 vs i3 z lekką przewagą jest Prusa i3. Głównie z tego względu że ilość śrub i nakrętek potrzebnych do jej złożenia jest blisko 3 razy mniejsza. 3 razy mniej zatem jest nakrętek do poluzowania i odkręcenia w razie dokonywania jakiejkolwiek modyfikacji drukarki 3D. Oczywiście przy dodawaniu wentylatora do chłodzenia wydruków z PLA nie będziemy przecież demontować całej konstrukcji, warto jednak mieć to na uwadze przy składaniu urządzenia aby się nie pomylić. Jest nieco frustrujące rozkręcanie połowy drukarki bo gdzieś w środku zapomnieliśmy dodać jednej nakrętki która była potrzebna w dalszych krokach.

Ponad to obie konstrukcje raczej się nie różnią. Obie drukarki wciąż wymagają sporej ilości czasu na kalibrację i wydruki testowe. Dużo czasu zabiera również sama nauka drukowania 3D i dobierania odpowiednich parametrów do danego rodzaju modelu 3D. Dlatego raz jeszcze uczciwie przestrzegam wszystkich myślących, że po zmontowaniu taniej drukarki zaczną zdejmować ze stolika piękne wydruki 3D jakie widzimy w sieci – nie przy urządzeniu za 1000-1500 zł chyba że ma się już wprawę.

Z namaszczeniem. 😉

Prusa i3 Marlin 1.0.2

Do zasobów w dziale download dodany został wstępnie skonfigurowany dla drukarki Prusa i3 Marlin firmware 1.0.2. Jest to firmware na którym obecnie pracuje jedna z drukarek i nie sprawa żadnych problemów. Oczywiście kalibrację ekstrudera i regulatora proporcjonalno-całkująco-różniczkującego (w skrócie PID – brzmi mniej strasznie 😉 ) należy wykonać samemu na własnej drukarce 3D. To czynność której nie da się wykonać raz dla wszystkich urządzeń. Naturalnie dodatkowo konfiguracja krańcówek ( lub jak kto woli endstopów ), oraz kierunki obrotów silnika itp. również należy skontrolować przed pierwszym uruchomieniem. Tego również nie da się przewidzieć czy ktoś ma wtyczkę normalnie czy do góry nogami wpiętą w sterownik drukarki 3D, zatem to zostaje już na barkach użytkownika. 😉 Ogólnie cały firmware stanowi dobrą bazę do dalszej konfiguracji, personalizacji i modyfikacji drukarki.

Firmware odgórnie ma włączoną obsługę wyświetlacza LCD graficznego dla RAMPS 1.4 dlatego przy kompilowaniu i wgrywaniu oprogramowania na Arduino Mega 2560 należy pobrać bibliotekę u8glib i skopiować ją do folderu z bibliotekami Arduino.

Dostępna jest np. tutaj: https://code.google.com/p/u8glib/wiki/u8glib

Kilka ważniejszych ustawień:

– ustawienie kroków na mm w osiach X Y Z (dla paska zębatego GT2 oraz zębatek GT2 – 20 zębów)

– wstępnie skonfigurowane ustawienia ekstrudera Wade’a (do dokładnej kalibracji we własnym zakresie)

– ustawienie limitów we wszystkich osiach na: X: 210 mm, Y: 195 mm, Z: 175 mm

– ustawienie prędkości maksymalnych i akceleracji

Jak wyżej, firmware jest skonfigurowany na tyle na ile można to zrobić odgórnie. Dlatego wszelkie dodatkowe modyfikacje są jak najbardziej wskazane a niekiedy nawet konieczne.

https://printo3d.pl/Printo/download/Marlin-Prusai3.rar

Druk 3D – Arrinera Hussarya – Drukarki 3D w motoryzacji

Treść tego wpisu nie nadaje się na pełny artykuł, ale z pewnością warto go opublikować. Choćby dlatego, że warto promować polską myśl techniczną i polskie rozwiązania. Chodzi o samochód Arrinera Hussarya który powstał dzięki współpracy polskich inżynierów. Oczywiście druk 3d i drukarki 3D również się podczas całego przedsięwzięcia przewinęły 😉

Continue reading „Druk 3D w motoryzacji – Arrinera Hussarya”

Od pomysłu do wydruku – Toolchain

Cały proces drukowania 3d dla niektórych z początku może się wydawać skomplikowany, lecz w rzeczywistości jest dość prosty do przyswojenia. Sam druk 3d jest tylko częścią tzw. Toolchain’a czyli łańcucha czynności prowadzącego od pomysłu do efektu końcowego.

W zasadzie jak w większości projektów najważniejszy i pierwszy jest pomysł. W przypadku druku 3d pomysł ten musimy przelać na ekran naszego komputera wykorzystując do tego jeden z wielu programów graficznych takich jak np. darmowy Blender. Oczywiście wybór programu graficznego należy do użytkownika zgodnie z jego umiejętnościami i preferencjami.

Następnie gotowy projekt modelu 3D eksportujemy z programu graficznego do odpowiedniego formatu, najczęściej *.STL. Jest to format pliku w którym bryła określana jest siatką wielokątów, tutaj trójkątów.

Plik *.STL odczytywany jest przez kolejny program z naszego łańcucha – mianowicie slicer. Jego zadaniem jest utworzenie G-Code’u z zaimportowanego modelu poprzez pocięcie go na poziome warstwy o określonej w parametrach grubości. Wybór slicerów jest całkiem spory, dwa wg. nas najbardziej popularne zamieściliśmy w dziale Download.

Jako że slicer jest ostatnim programem generującym plik wynikowy w postaci G-Code’u interpretowanego już bezpośrednio przez sterowniki naszej maszyny, ważne jest jego dobre opanowanie. Wydruk może wyjść bardzo dobry jak również fatalny w tych samych warunkach po zamianie zaledwie jednego czy dwóch parametrów. Dlatego warto testować wiele ustawień dla uzyskania najlepszego rezultatu, bowiem bywa iż za złe wydruki podejrzewając samą drukarkę 3D zapominamy o błędnie ustawionych parametrach w slicerze.

Na koniec zostaje już tylko sam wydruk i jego ewentualna późniejsza obróbka jak np. wygładzanie chemiczne lub malowanie.